Gereformeerde Gemeente

Over het dragen van het kruis, hetwelk een deel is der zelfverloochening, om gebracht te worden tot de bede: "Uw wil geschiede".

In twee delen:

"Vaderlijke kastijding."

"Uw wil geschiede".

“UW WIL GESCHIEDE”. Gij bidt met uw hart: “Uw wil geschiede”, zo erkent gij des Heeren hoogheid, recht en macht over u, en dat met genoegen en blijdschap, dat Hij alleen souverein is, alleen de Heere, en zo stelt gij u dan volkomenlijk onder Hem en onder Zijn wil, dat Hij volkomen naar Zijn wil met u handele, zoals het Hem behaagt, dat gij er nietmetal in te zeggen zult hebben, dat gij ’t Hem alles in handen geeft, nademaal gij weet, dat gij tegen Hem niet doen kunt noch wilt, dewijl gij weet, dat Hij vaderlijk met u handelen zal, en dat alles u ten goede zal gedijen, omdat gij met Hem verzoend zijt in Christus.

Als de Heere u dan lijden toezendt, gelijk Hij zeker al Zijn kinderen doet, niet één uitgenomen, zo hebt gij te denken aan uw bede, en u dan die wil, die kastijdende wil van uw Vader, in alle stilheid te onderwerpen. Niet dat men geen gevoel zou hebben van het kruis, dat zou zijn de natuur uit te trekken. Ook ligt daar stil in de verachting van de kastijdende God, ’t welk Gods toorn ontsteekt: Jer. 5:3…”Gij hebt hen geslagen, maar zij hebben geen pijn gevoeld.” Ook dat is niet tegen de onderwerping van de wil Gods, dat men gaarne van die drukkende of dreigende wederwaardigheden ontslagen was. Men mag wel bidden om verlossing, men mag wel geoorloofde middelen gebruiken om er van ontslagen te worden; maar alles moet geschieden met een omhelzing van de wil Gods, dat men veel liever wil dat des Heeren wil over ons geschiede dan van het kruis bevrijd te worden.

Auteur: W. à Brakel (1635-1711) Titel: Redelijke Godsdienst, deel II, Hoofdstuk XXVIII, par. XIX, p. 440. Uitgeverij: De Banier, Utrecht.